Nikola Kragulj je dao značajan doprinos razvoju gradiške privrede, naročito poljoprivrede. Na tome je često insistirao u javnim istupima i razgovorima za medijske kuće. Podsjećamo, na njegovo objašnjenje nastanka značajnih preduzeća koja su zaslužna za ekonomski napredak Gradiške.
“Prije svega treba navesti da su za postojeći izgled Gradiške, ali i čitavog područja lokalne zajednice zaslužne generacije onih koji su obitavali na ovom području i na sebi svojstven način kreirale ono što danas imamo. Ipak, proces značajnijeg investiranje u poljoprivredu i industriju, ali i prateće infrastrukturne projekte, započeo je početkom šesdesetih godina prošloga vijeka.
Jedan od tih pratećih infrastrukturnih projekata bio je i regulisanje toka rijeke Save na čitavom dijelu koji zahvata područje opštine Gradiška, što je podrazumijevalo i izgradnju nasipa u cilju odbrane od poplava, a rezultiralo je značajnim razvojem poljoprivrede u državnom i privatnom sektoru.
U tom periodu došlo je i do značajnije migracije stanovništva prema gradu, kao posljedice razvoja industrije kako na ex jugoslovenskim prostorima, tako i na području opštine Gradiška.
Ipak, najznačajniji prirodni potencijal su poljoprivredne površine, koje čine dvije trećine ukupne površine opštine koja iznosi 702 kilometra kvadratna.
To je determinisalo privredni razvoj i obezbijedilo dugogodišnje uspješno poslovanje Poljoprivredno-industrijskog kombinata „ Mladen Stojanović“, koji je bio okosnica razvoja u poljoprivrednoj i prerađivačkoj industriji. Raspoloživi prirodni resursi posebno su uticali na razvoj voćarstva, povrtarstva i stočarstva, a rezultat toga su veliki zasadi jabuke, kruške i drugih vrsta voća, te dugogodišnjeg uspješnog poslovanja farme muznih krava i tovnih svinja, što se održalo i do danas.
Višedecenijsko tehničko-tehnološko osavremenjavanje i praćenje svjetskih trendova, u sintezi sa adekvatnom kadrovskom politikom, rezultiralo je time da je krajem osamdesetih godina poljoprivreda na području opštine Gradiška imala učešće od 40 posto ukupnog društvenog bruto proizvoda.
Uporedo sa stavljanjem u funkciju prirodnih potencijala razvijala se prehrambena, ali i druge grane industrije.
Svojevrsna specifičnost ovog područja je i izgradnja prve pilane koja je počela sa radom prije 160. godina, a bazna osnova početka drvoprerade bile su znatne količine šumskih sortimenata, prevashodno viskokvalitetne bukovine.
S tim u vezi razvijala se i proizvodnja masivnog, tapaciranog i pločastog namještaja. U oblasti metalske industrije uspješni privredni subjekti bili su „Metal“ i „Jelšingrad“, koji je proizvodio teške mašine za građevinarstvo, te „Standard“ koji se bavio preradom plastike za potrebe proizvodnje elektroinstalacionog i drugih vrsta materijala.
Privrednu mapu upotunjavala su i preduzeća u oblasti tekstilne industrije i građevinarstva, odnosno nisko i visokogradnje, te eksploatacije šljunka iz rijeke Save, sa istovremenim aktivnostima na izgradnji odbrambenog sistema od poplava.
Sve to rezultiralo je da i navedene grane industrije učestvuju sa 40 odsto u ukupnom bruto društvenom proizvodu, a preostalih 20 odsto činile su trgovinska i druge vrste uslužnih djelatnosti.
Bitno je naglasiti i činjenicu da su svi privredni subjekt poslovali u sastavu velikih sistema (RMK, JELŠINGRAD, UNIS), te da su bili izvozno orjentisani,što je obezbjeđivalo progres i vanprivrednih djelatnosti, kao što su školstvo i zdravstvo, a samim tim i progres ukupnog društveno-ekonomskog razvoja. Rezultat svega toga je 15 000 radnika koji su, krajem osamdesetih godina, bili zaposleni u privrednim subjektima i činjenica da je opština Gradiška bila među četrnaest najrazvijenijih lokalnih zajednica Bosne i Hercegovine.”
Tako je, za časopis Biznis” govorio Nikola Kragulj, u prvom mandate načelnika Gradiške.
Priredio: Milan Pilipović
